Ik háát wachten! Of naja, niet wachten maar vooral afwachten. Iets doen waar je geen invloed op hebt en dus maar gewoon afwachten wat het resultaat gaat zijn. Ik vind het irritant en vooral zenuwslopend.. Vandaag ga ik iets doen waarna ik alleen maar kan afwachten. Oftewel: En nu kan het afwachten beginnen…
En nu kan het afwachten beginnen…
Ja, today is the day! Ik lever mijn scriptie in.. Een document, verslag, onderzoek (you name it!) waar ik aan heel hard heb gewerkt. Voor mijn reis naar West-Amerika (september 2016) schreef ik mijn afstudeervoorstel. Na mijn reis kreeg ik een NO-GO en vervolgens was het tijd om terug te gaan naar de tekentafel. Sleutelen aan mijn voorstel en hem vervolgens opnieuw inleveren. Gelukkig, ik kreeg een GO! Na mijn GO moest er een onderzoeksplan komen. Oftewel, een soort van ‘plan van aanpak’. Ook hier was het weer wachten op een GO! en toen kon het schrijven van mijn scriptie echt beginnen.
In het begin was ik onzeker en stond ik niet achter mijn plan. Ik ben echt een tabel gaan maken. Per deelvraag heb ik de theorie en de methodiek gezocht die ik wilde gebruiken en daarmee werd het overzichtelijk voor me. Het kwartje viel en ik kreeg mijn zelfvertrouwen terug. Ja, dit moest mij echt wel gaan lukken! Ineens stond ik volkomen achter mijn plan en ben ik gewoon aan de slag gegaan! Schrijven, schrijven, schrijven, enquêtes maken, klanten interviewen, groepsdiscussies en workshops op het werk, alles heeft de revue gepasseerd. En nu is het gewoon vandaag tijd om mijn scriptie in te leveren. Wauw, ik kan het gewoon bijna niet geloven! Deze tijd was ontzettend spannend en intens, ik heb er van genoten en eigenlijk ook weer niet. Verschillende emoties maar aan het einde nu gelukkig wel erg tevreden! Ik lever mijn onderzoek met trots in! En nu kan het afwachten beginnen… Het is echter wel een concept en 1 mei moet ik mijn definitieve scriptie inleveren maar ik heb er vertrouwen in. Afwachten maar, aaaaaargh!
Heb jij in hetzelfde schuitje gezeten?
![IMG_2672[1]](http://i2.wp.com/lindseybeljaars.nl/wp-content/uploads/2015/09/IMG_26721-e1442759421258.jpg)
Volg je mij al op Instagram & Bloglovin’?
Oh wat spannend allemaal! Ik duim heel hard met je mee.
Ooooh dat gevoel, ik ken het! Ik heb het vorig jaar gehad en het is ZO spannend en eng. Veel succes met afwachten, ik duim voor je!
Spannend! Fingers crossed! Je hebt er super veel werk in gestopt. Ikzelf herken dit heel erg, heb zojuist al mijn Vak Opdrachten ingeleverd. 😉 Wachten is altijd zo zenuwslopend!
Wow, wat spannend! Vast een druk die van je afvalt, nu je het hebt kunnen indienen! En wat een werk heb je erin gestopt!
Spannend! Ik was ook blij toen ik het een aantal jaar geleden inleverde, maar vond het wachten op de uitslag ook niks want daar werd ik ook onzeker van haha.
We duimen voor je! Zit op het moment in hetzelfde schuitje
Super spannend meis, ik ga voor je duimen!
Herkenbaar… al vond ik het verdedigen nog veel erger. Volgens mijn scriptiebegeleider herkende hij mij niet door de zenuwen. Ik wist zoveel van het onderwerp dat ik bang was mij al pratend in de details te verliezen of het te moeilijk maakte voor de commissie die niet zo diep in deze niche zaten. Maar is goed gekomen en ik had een mooie 7. Heb vertrouwen!
Woooow wat een werk is dat geweest! Nu kan je alleen afwachten inderdaad … maar wel alvast een dikke opluchting dat je het af hebt. Tenminste, ik heb dat altijd met toetsen en verslagen. Blij dat ik wakker word en niet meer hoef te stressen dat ik het nog af moet maken of moet leren xD
Ahhhh spannend. Ik heb dit een aantal jaar geleden ook meegemaakt en vanaf het moment dat ik mijn scriptie inleverde viel bij mij een hoop spanning weg. Dit kwam pas weer terug toen ik mijn scriptie moest verdedigen. Ik ga voor je duimen!