Roadtrip door Costa Rica Deel 6

In deel 5 heb je kunnen zien dat we zijn aangekomen aan de noordwestkust van Costa Rica, in de provincie Guancaste. Hier reden we vanaf Playa Flamingo, helemaal langs de kust, naar Santa Teresa. In Santa Teresa hebben we voornamelijk heerlijk gechilld en in deel 6 zie je hoe wij Santa Teresa verlaten en onze reis voort zetten. Lees je mee?

Dag 13 – Ferry, krokodillen en een varken?

We verlaten onze Banana Bar en vertrekken met de auto richting het oosten. Hier tref je een ferry die je vanuit Guancaste naar Puntarenas vaart. Gelukkig komen we mooi op tijd aan bij de ferry en na een klein poosje wachten rijden we onze auto op de ferry en nemen plaats op het dek. Het is prachtig weer en de vaartocht is echt genieten. We hebben een prachtig uitzicht en genieten aan boord van een colaatje en een ijsje. Reizen op deze manier is absoluut geen straf.

Eenmaal aangekomen in de provincie Puntarenas navigeren we direct naar Jaco. Dit is een dorpje waar we sowieso naartoe moeten rijden maar daar ligt de beroemde krokodillenbrug. Eenmaal bij de brug aangekomen parkeren we onze auto, lopen we de brug op en is het al meteen duidelijk waarom dit de ‘krokodillenbrug’ wordt genoemd. Wanneer je over de rand naar het water kijkt zie je direct flinke krokodillen liggen in de bedding van de rivier. Ieuw!! Ze zijn echt heel groot!

Na ons bezoek aan de krokodillenbrug rijden we door naar Playa Hermosa. We zijn getipt door Nomad America om te rijden naar Bowie’s Point, een gezellig restaurant/barretje. Van de eigenaar, Roger, mogen we kamperen in zijn tuin. Hoe chill is dat? Het is recht aan het strand en Roger heeft gigantisch veel honden en katten rondlopen. Oh en vergeet Morita niet, zijn varken. Als je fan bent van dieren, zoals wij, dan is het hier echt fantastisch.

We genieten van een bord nacho’s en wat biertjes en zetten vervolgens onze tenten op. Toevallig kwam er nog een stel, ook met een 4×4 van Nomad America incl. daktekt, bij Bowie’s Point aan. Een mooi plaatje zo toch?

Hierna besluiten we eigenlijk gewoon heerlijk te gaan chillen aan het strand. Het zand van Playa Hermosa is zwart en dat geeft een heel erg tof effect. Rond 18:00 uur komen er echt ineens super veel surfers het strand op gelopen. Allemaal locals, althans dat gokken we. Er zitten er namelijk een aantal tussen die flink wat hoge golven pakken. Een heel leuk gezicht om te zien. Onder het genoeg van een biertje genieten we van het strand, de zee, de surfers en de zonsondergang.

En dan ineens zie ik iets springen. Wow! Wat is dat? Snel haalt Marieke de verrekijker en jawel, een aantal walvissen halen flink wat trucjes uit. We hebben uiteindelijk één staart op de foto gekregen. Het was ook best ver weg maar met het blote oog hebben we het echt goed kunnen zien. Wat is het toch heerlijk om zo’n avondje te vertoeven aan het strand. #genieten

Nadat de zon onder is besluiten we naar het restaurant van Bowie’s Point te gaan. We mogen gratis kamperen bij Roger dus uiteraard kunnen we het niet maken om niet bij hem te gaan eten. Gelukkig is het ook echt een aanrader. Ik neem een pokebowl met verse tonijn en die is echt fantastisch. We drinken hierna nog wat biertjes en spelen een spelletje. Saboteur, ken je dat? Rond 22:00 uur sluit het restaurant maar Roger biedt ons aan nog wat biertjes koud te leggen zodat we nog lekker kunnen blijven zitten. Van dit aanbod maken we dankbaar gebruik. Wat een toffe gast en wat een fijne plek. We voelen ons enorm welkom!

Zie je die twee bassethonden op de foto’s? De ene heet Bowie en de andere Point. Hilarisch toch?

Dag 14 – Manuel Antonio bezoeken 

We worden wakker van de golven en van de zee maar absoluut ook van het geknorr van Morita het varken en van het geblaf van alle honden. Tsja, dat is wakker worden bij Bowie’s Point. Wij vinden het geweldig! Natuurlijk pakken we in het restaurant een lekker ontbijtje en daarna is het tijd om weer in te pakken en verder te rijden. We bedanken Roger en kunnen wel stellen dat dit onze leukste campingground was tot nu toe.

De volgende dag zagen we op het Instagram Account van Bowie’s Point dat er een zeeschildpad aan land was gekomen, recht voor het restaurant, om eieren te leggen. We hadden zeeschildpadden al eieren zien leggen in Tortuguero maar stiekem baalde we toch een beetje. Daarnaast zijn we ook wel een beetje jaloers op Roger. Wat woont hij op een prachtige maar vooral hele leuke plek! Hij runt een restaurant terwijl hij ondertussen alle dieren verzorgt, tijd heeft voor zijn vrouw en dochtertje en wanneer hij zin heeft een surfplank pakt to catch some waves. Het leventje wel hoor! 

Eenmaal vertrokken is het ongeveer nog een uurtje rijden voordat we bij Manuel Antonio aankomen. Dit is een nationaal park in de provincie Puntarenas aan de Grote Oceaan en aangezien het park goed bereikbaar is, is het ook erg populair. We komen aan bij de ingang, parkeren onze auto en maken al snel de keuze om een gids te nemen. Je kunt hier wel of niet voor kiezen maar onze ervaring is dat je gewoon echt veel meer ziet met een gids. Samen met de gids lopen we via het strand en het dorpje naar de ingang van het nationaal park.

In het nationaal park ontdekken we al snel dat we een gigantisch fanatieke gids hebben. Hij vertelt honderduit en spot echt van alles. Nou ja, al die dieren kun je hier zien op de foto’s. #sorryvandespin Het was in ieder geval een prachtige ervaring en we hebben echt genoten van Manuel Antonio. Oh en die ‘ronde’ foto’s, dat komt doordat deze door de lens van de gids zijn gemaakt. Dat is een mooie truc voor de luie fotograven, haha!

Na onze tour met de gids besluiten we in het park nog een hike te doen. Deze hike gaat de bergen in en levert echt prachtige uitzichten op. We zien in de oceaan zelfs, ver weg, dolfijnen zwemmen. Het is tegen het einde van de middag als we naar de uitgang van het park lopen. Hier spotten we wederom nog wat toffe dieren, zoals een aguti, een deer en een doodshoofdaapje oftewel een squirrel monkey. In de jungle van Costa Rica leven vier apensoorten en hiermee hebben we ze alle vier gezien.

• brulapen (mantled howler monkeys)
• doodshoofdapen (squirrel monkeys)
• witschoudercapucijnapen (white-faced monkeys)
• zwarthandslingerapen (spider monkeys)

Na ons bezoek aan Manuel Antonio eten we wat in het dorpje en vervolgens rijden we met onze auto verder naar het zuiden, naar Uvita. Deze plek belooft de beste plek in Costa Rica te zijn om walvissen te spotten. Uiteraard slaan we die locatie niet over. We huren in Uvita een luxe huis inclusief hottub en jacuzzi. Aan het einde van de middag/begin van de avond komen we hier aan en we besluiten vooral lekker te chillen in het toffe huis dat we hebben gehuurd. Je merkt het inmiddels wel, we wisselen onze kampeeravonturen af met wat meer luxe.

In het volgende verslag van Costa Rica lees je of wij wel of geen walvissen hebben gespot! #staytuned 

Dit waren dag 13 en dag 14 van onze reis door Costa Rica. Ben jij benieuwd naar de rest van het verhaal? Aanstaande dinsdag is het tijd voor deel 7. 

Volg je mij al op Instagram & Bloglovin’?