Roadtrip door Costa Rica Deel 8

Jeetje, deel 8 alweer! Wat een reis zeg en gelukkig ben ik nog niet bij het einde. Tot nu toe was de reis vooral heel erg mooi maar in dit deel komen we wel op een heel erg spannend punt. Benieuwd wat we nu weer hebben meegemaakt? Lees lekker mee.

Roadtrip door Costa Rica Deel 8

Dag 17 – Crossing a river

Het is tijd om ons prachtige huis in Uvita te verlaten. We vertrekken al vroeg want er staat een flinke reis op ons te wachten. De plek die wij na Uvita op de planning hebben is Puerto Viejo. Echter werd ons al snel duidelijk dat wij deze trip in één dag niet gingen redden. We moesten wel een tussenstop maken.

Onderweg stoppen we en zien we tot onze verbazing deze gigantische spin op een paaltje op de parkeerplaats. Gadverdamme!! Ik ben ontzettend bang voor spinnen dus je kan je voorstellen dat ik, bij het zien van deze spin, lichtelijk ‘in shock’ was. Ieuw! Oh en je begrijpt natuurlijk ook wel dat ik deze foto absoluut niet heb gemaakt. Whaha! Ik stond op hele veilige afstand.

Tijdens het bespreken van de reis met Nomad America kregen we direct een hele leuke tip. Deze gast had een goede vriend in San Pablo de León Cortés (op onze route) en hij zou voor ons regelen dat wij daar een nachtje konden blijven. Hoe tof en lief is dat? Wij kregen direct de contactgegevens van zijn vriend en wij moesten hem zelf maar even contacten. Een aantal dagen voordat we naar hem toe zouden gaan besloot mijn vriend hem even te bellen. Dat zat direct goed, wat een aardige vent. Het was alleen helemaal geen probleem en wij waren meer dan welkom. Wij waren op onze beurt heel benieuwd waar we terecht zouden komen.

Hij vroeg ons welke auto we reden aangezien er een normale of een avontuurlijke route was. De avontuurlijke route was uiteraard veel sneller maar alleen te bereiken met 4×4 met snorkel. Tsja.. die hadden we oftewel; de avontuurlijke route. Hij zei nog: ‘No problem!’

Hup, rijden maar! Na een aantal uurtjes zagen wij op Waze (soort Google Maps) dat er wat ‘water’ aan zat te komen. Op de foto hierboven zie je al dat wij een klein mini beekje over zijn gereden, maar goed.. dat kon het niet zijn toch? Eenmaal de heuvel op gereden werd het hele andere koek. Voor ons lang een flinke rivier en we zagen eigenlijk vooral héél veel water.. Moeten wij hier overheen? Dat kan toch niet serieus de bedoeling zijn?

Met een stok is Auke het water in gelopen om te checken waar we moesten gaan rijden. Echter was de rivier overal net zo diep en stond er een flinke stroming. “Dit gaan wij echt niet doen!” Dat was de eerste reactie van Marieke en mij. Dan maar omrijden? Dat was ook niet de beste optie. Het was al aan het einde van de middag en we moesten een flink berggebied in. Niet heel handig om dat in het donker te doen. Dit was the only way.

Na een tijdje wikken en wegen kwam er nog een local richting ons en ook hij bevestigde: ‘No problem!’ Met wat gebaren taal probeerde hij toe te lichten welke route we in deze rivier het beste konden nemen en op dat moment keken we elkaar aan. ‘Maar gewoon doen dan?’ Er was eigenlijk ook niet echt een andere optie.

Geloof me, dit was de kick waar de mannen op hadden gewacht met onze 4×4 met snorkel. Zij vonden het helemaal fantastisch! Marieke en ik daarentegen waren iets minder enthousiast en volgens mij hadden wij beide hartkloppingen op het moment dat we daadwerkelijk met onze auto naar beneden de rivier inreden.

Gelukkig bleek het inderdaad ‘no problem’ en haalde wij veilig de overkant. #thankgod

Na nog een flinke tijd door de bergen gereden te hebben kwamen we aan het einde van de middag aan bij het huis van Louis. Wat bleek? Hij was helemaal niet thuis! (Dat wisten we overigens al een aantal uur van te voren). Het was nog steeds allemaal ‘no problem’, haha. Hij liet ons weten waar wij de sleutel konden vinden, de tuinman zou de haard aansteken en de schoonmaakster zou onze bedden opmaken. Make yourself at home, was zijn boodschap. Oh en hij heeft overigens 4 honden en van iedere hond krijgen we een uitgebreide beschrijving inclusief foto. “Dit is Coco, hij slaapt graag binnen en dit is Noa, die slaapt liever buiten op de veranda.” Echt hilarisch! Wij zijn alle vier dol op honden dus dat komt helemaal goed.

We rijden een gigantische oprit op en wanen ons midden op een koffieplantage. Jeetje, wat is dit ontzettend gaaf zeg! Het huis lijkt op een soort oud Amerikaans rodeo-achtig huis van hout en het is eigenlijk best gek om zomaar binnen te stappen in een vreemd huis van iemand die je niet kent. Gelukkig komt de schoonmaakster al snel om ons van alles uit te leggen en vervolgens gaat ze weer. Daar zitten we dan, hoog in de bergen, midden in Costa Rica in het huis van een eigenaar van een mega grote koffieplantage. Dit maak je natuurlijk nooit meer mee…

De hele avond chillen we onder de veranda bij de openhaard. Wat een plek! We spelen wat spelletjes, drinken wat bier en hebben gewoon een hele gezellige avond.

Dag 18 – Op naar Puerto Viejo

Tjsa.. wakker worden hier is echt fantastisch! Kijk even wat een plek? Dat is toch niet normaal! We genieten er ontzettend van! We ontbijten gezellig met z’n viertjes en knuffelen er op los met de honden. Dit zijn overigens stuk voor stuk echt schatten. Helaas is het hierna echt hoog tijd om te gaan rijden. Er staat ons nog een flinke rit te wachten naar Puerto Viejo.

We vertrekken echter met pijn in ons hart. Wat was dit een leuke overnachting!

We rijden langs Límon richting Puerto Viejo als Auke ineens iets spot langs de weg. ‘Een luiaard’, roept hij ineens. Ja hoor, geloof je het zelf? Hij was echter zo overtuigd dat we besloten de auto te keren. En ja hoor, daar kroop hij, langs de kant van de weg. Een kleine luiaard! We besloten hem te redden aangezien het een super drukke weg was en hij, met zijn 1km/u, de oversteek nooit zou kunnen maken.

Vergis je overigens niet in de kracht van een luiaard. De klauwen zijn echt ontzettend sterk en ze zijn iets minder schattig dan dat ze eruit zien. We besluiten een tak te pakken, deze boven zijn hoofd te houden en jawel, hij gaat er vanzelf aanhangen. Natuurlijk hebben we de grootste lol, dit is toch tè leuk? Ook dit maak je nooit meer mee! Auke brengt de luiaard naar een boom zodat hij daarin verder kan klimmen. #goededaadverricht

Eenmaal aangekomen in Puerto Viejo moeten we even zoeken naar een hotel. Uiteindelijk hebben we er eentje gevonden en daar blijkt die avond een feest aan de gang. De eigenaar nodigt ons direct uit en er is een bandje en volop gratis drank. We kijken onze ogen uit want eerlijk is eerlijk, het was een feestje met nogal wat vage mensen en de band was ook niet al te best. Het grootste gedeelte was overigens Amerikaans. Al spreken we ook een Nederlandse vrouw die oorspronkelijk uit Amsterdam komt maar graag in Costa Rica wilt gaan wonen.

Na de nodige drankjes gaan we uiteten en kies ik voor biefstuk met kreeft. Jeetje! Wat was dit goed zeg, niet normaal. Maar natuurlijk hebben we al de nodige drankjes op en zijn we in de feeststemming. Aan de bediening vragen we wat the place to be is en na het eten bevinden we ons al snel in het feestgedruis. We komen op een plek waar flink wordt gedanst maar waar ook mensen de kans krijgen om op te treden. Heel leuk!!

Hierna lopen we een straatje verder voor een openlucht discotheek aan het strand. Hier treffen we allemaal locals waarbij de salsamoves er duidelijk met de paplepel in zijn gegoten. Wat een ervaring en wat leuk om te zien. Uiteindelijk belanden we moe, voldaan en met een drankje teveel in ons bed. Dat was een hele leuke avond!

In het volgende verslag bezoeken wij het Jaguar Rescue Center in Puerto Viejo. Hier spotten we allemaal baby luiaardjes. #tecute

Dit waren dag 17 en dag 18 van onze reis door Costa Rica. Ben jij benieuwd naar de rest van het verhaal? Aanstaande dinsdag is het tijd voor deel 9.